Wie zijn Inge & Ankie?
Omdat ze als geen ander weten hoe het voor jou voelt.
"Vooruitkijken"
Inge
We hebben het heel zwaar gehad als gezin. Het was een lange zoektocht om uit te vinden hoe we het beste met onze kinderen om konden gaan en hoe we onszelf overeind konden houden.
We besloten al snel om een zelfhulpgroep op te richten voor naasten van iemand met een eetstoornis. Deze groep komt in verschillende samenstellingen al sinds 2014 bij elkaar. Daarnaast verzorgden we meerdere keren groepsbijeenkomsten. Bijvoorbeeld bij het Mind-congres ‘meer grip op wachttijden in de ggz’, maar ook ouderbijeenkomsten voor patiëntenvereniging Weet.
De kennis en ervaring die wij in al die jaren hebben opgedaan zetten we nu veel breder in. Niet alleen voor naasten van iemand met een eetstoornis, maar ook voor naasten van mensen met andere psychische problematiek en verslavingen. Omdat wij weten hoe moeilijk het is om een geliefde bij te staan die psychisch lijdt. Daardoor lijd je zelf ook. En uiteindelijk wil je weer de leiding over je eigen leven, zodat je er kunt zijn voor de ander, zonder jezelf te verliezen!
"Wij willen inspireren"
Ankie
Tijdens een deel van de behandeltrajecten waren er enkele bijeenkomsten voor ouders. Dat was fijn, maar die gaven maar deels antwoord op de vele vragen en twijfels die ik elke dag had. Vragen over de veranderingen binnen mijn gezin, ons sociale leven, de impact die deze problematiek ook heeft op je relatie, je werk, je gezondheid, je rol als opvoeder.
Voor de hele kring rondom degene die zorg nodig heeft, niet alleen voor ouders of partners, zijn dergelijke situaties erg ingrijpend. Het helpt dan om te praten met mensen die begrijpen waarover je het hebt. Ik heb het zelf ervaren, door mijn gesprekken met familie en vrienden en door mijn gesprekken met Inge. Omdat ik weet hoe hard je dit nodig hebt, deel ik mijn ervaringen op diverse manieren, al vanaf het moment dat de situatie thuis iets verbeterde.
Inge en ik helpen elkaar nu nog steeds. We hebben gemerkt dat het herstelproces van de mensen thuis namelijk niet gelijk oploopt met dat van de patiënt. Het delen van ervaringen en mogelijke hulp voor jezelf heb je in zo’n periode echt nodig.
'Goed zorgen voor jezelf is van (levens)belang'